Żonkile, maki i drzewa

Rocznica powstania w getcie warszawskim oraz rocznica bitwy o Monte Cassino stały się tematem uroczystego apelu, w którym wzięliśmy udział 15 maja, pragnąc upamiętnić dwa wielkie, bohaterskie zrywy w walce o godność człowieka, broniącego prawa do wolności. Uczennice i uczniowie klasy 8 oraz III gimnazjum przedstawili tragedię bohaterów powstania, którzy w heroicznym proteście wobec zbrodniczych hitlerowskich planów zagłady europejskich Żydów pokazali całemu światu, czym są ludzki honor i niezłomność w walce. Mimo świadomości przegranej, przez prawie miesiąc stawiali opór Niemcom, gdyż, jak powiedział Marek Edelman: Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas przyszli. Chodziło tylko o wybór sposobu umierania. Wspomnienie ostatniego przywódcy powstania w 100. rocznicę jego urodzin było też okazją do wyjaśnienia, dlaczego przyłączyliśmy się do Akcji „Żonkile", rozdając wykonane
z papieru kwiaty, na pamiątkę składania przez Marka Edelmana pod Pomnikiem Bohaterów Getta bukietu, symbolizującego nadzieję i wieczne trwanie życia.

W czasie apelu przypomniana została też historia bitwy o Monte Cassino, zakończonej wielkim zwycięstwem,upamiętnionym w pieśni „Czerwone maki na Monte Cassino".

75. rocznica tego wydarzenia skłoniła do refleksji nad wielowymiarowością ludzkiego bohaterstwa, którego znakiem z jednej strony stały się żółte żonkile,
a z drugiej – czerwone maki.

Po wspólnym zaśpiewaniu pieśni o polnych kwiatach, które „z polskiej wzrosły krwi", wysłuchaliśmy jeszcze informacji o twórcy opery narodowej i Śpiewnika Domowego - Stanisławie Moniuszce, który na mocy sejmowej uchwały został patronem roku 2019.

Pięknym akcentem na zakończenie apelu było posadzenie podarowanych przez Nadleśnictwo Chrzanów sadzonek dwóch lip oraz dwóch grabów. Lipa, święte drzewo, łączące w sobie piękno, łagodność i właściwości lecznicze, jako symbol pokoju i sprawiedliwości przypominać będzie o sile dobra, które nadaje sens życiu. Grab natomiast wspomagać będzie kolejne uczniowskie pokolenia, nabierające w jego cieniu mocy i wytrwałości w pokonywaniu przeszkód.

Poetyckim podsumowaniem szkolnego apelu niech będzie refleksja nad przesłaniem dwóch wierszy, nawiązujących do dwóch wymiarów ludzkiego bohaterstwa.

Władysław Szlengel, Dwie śmierci                      Czerwone maki
                                                                                        Słowa: Feliks Konarski
                                                                                          muzyka: Alfred Schütz  

Wasza śmierć i nasza śmierć

to dwie inne śmierci.                                     Czy widzisz te gruzy na szczycie?

Wasza śmierć — to mocna śmierć,              Tam wróg twój się ukrył jak szczur.

szarpiąca na ćwierci.                                      Musicie, musicie, musicie

                                                                          Za kark wziąć i strącić go z chmur.

Wasza śmierć śród szarych pól                     I poszli szaleni zażarci,

od krwi i potu żyznych.                                  I poszli zabijać i mścić,

Wasza śmierć — to śmierć od kul                 I poszli jak zawsze uparci,

dla czegoś — … dla Ojczyzny.                        Jak zawsze za honor się bić.

Nasza śmierć — to głupia śmierć,

                                                                          Czerwone maki na Monte Cassino

na strychu lub w piwnicy,                             Zamiast rosy piły polską krew.

nasza śmierć przychodzi psia                       Po tych makach szedł żołnierz i ginął,

zza węgła ulicy.                                               Lecz od śmierci silniejszy był gniew.   

Waszą śmierć odznaczy krzyż,                     Przejdą lata i wieki przeminą.

komunikat ją wymienia,                                Pozostaną ślady dawnych dni

                                                                          I tylko maki na Monte Cassino

nasza śmierć — hurtowy skład,                    Czerwieńsze będą,

zakopią — do widzenia.                                  bo z polskiej wzrosną krwi.

Wasza śmierć — wy twarzą w twarz

witacie się w pół drogi,                                  Runęli przez ogień, straceńcy,

nasza śmierć — to skryta śmierć                 niejeden z nich dostał i padł,

                                                                         jak ci z Somosierry szaleńcy,

kopana w masce trwogi.                               Jak ci spod Racławic sprzed lat.

Wasza śmierć — zwyczajna śmierć,            Runęli impetem szalonym,

człowiecza i nietrudna,                                  I doszli. I udał się szturm.

nasza śmierć — śmietnicza śmierć,             I sztandar swój biało czerwony

żydowska i — paskudna.                              Zatknęli na gruzach wśród chmur.

śmierć jest waszej śmierci                             Czerwone maki...

daleką biedną krewną.

Gdy spotka wasza — naszą śmierć,             Czy widzisz ten rząd białych krzyży?

nie wita jej na pewno.                                    Tam Polak z honorem brał ślub.

I w czarną noc przez smugi mgieł                Idź naprzód, im dalej, im wyżej,

                                                                          Tym więcej ich znajdziesz u stóp.

nad miastem — w mroków piekle,               Ta ziemia do Polski należy,

dwie śmierci przeklinają się,                         Choć Polska daleko jest stąd,

złorzecząc sobie wściekle.                              Bo wolność krzyżami się mierzy,

Na murku — patrząc w strony dwie,           Historia ten jeden ma błąd.

podgląda kłótnie skrycie

to samo chciwe, sprytne, złe                          Czerwone maki...

i jednakowe Życie.